Lekker zonder regeltjes...
1 augustus 2016 - Hluhluwe, Zuid-Afrika
De eerste dagen vroegen de jongens bij veel dingen die we zagen: "Mag dat wel?". Waarop Paul steevast antwoordde: T.I.A.: This Is Africa...
De verbazing is er nog dagelijks (bijvoorbeeld als een vrachtwagen gewoon met 80 km per uur de stoep gebruikt om een derde rijbaan te creëren), maar vooral Teun ziet er ook de voordelen van in: de vrouwen bij het restaurant mogen met een katapult en steentjes op apen schieten (anders jatten ze de tostis van je bord mam), degenen met een auto mogen overal stoppen om mensen een lift te geven, bij voorkeur veel tegelijk in een open laadbak, en te zorgen dat de lifters ofwel snel op de plaats van bestemming zijn, ofwel nooit aankomen door 100 km per uur te gaan rijden (anders moeten die mensen zo ver lopen mam) en je wordt overal aangemoedigd om lekker fikkie te stoken, zelfs middenin natuurparken, terwijl het toch echt de grootste droogte sinds tijden is (er hangt toch 'n brandblusser mam).
Toen we dat laatste s avonds in Hlane National Park deden, slaakte Teun een diepe zucht: "lekker zonder regeltjes...".
Voor mensen die ervan houden om alles goed te regelen, zoals wij, is het soms best een uitdaging om dingen los te laten. Maar het gaat meestal vanzelf, omdat je hier nu eenmaal niet alles kunt regelen zoals je 't in je hoofd hebt.
Neem nou het avondeten eergisteravond. Na twee prachtige duiken voor Paul, dolfijnen voor Luuc en een heerlijke stranddag voor Teun en mij, besloten we rasta-relaxed nog ff wat boodschapjes te gaan scoren.
Maar ja; 'it's saturday man; all shops close at 14.00 hrs.'
Niet dat het vervolgens uitgestorven was in Mbazwana, want de kruising waar wat bebouwing omheen staat (lees: het dorp) is vol bedrijvigheid tot de zon om 18.00 u. ondergaat, alleen moesten we de regels hier even zien te begrijpen, want je kunt niet altijd even gemakkelijk zien wat waar wordt verkocht. Daar waar veel jonge mannen druk stonden te doen was de liquorstore, het hokje ernaast de take away en weer even verderop... geen idee. Ik besloot inkopen te doen bij de vrouwen op het marktplein en kwam tot de ontdekking dat ieder stalletje hetzelfde verkocht: uien, tomaten, mandarijnen en (zoete) aardappelen. Oja en een soort bakkeljauw, opgestapeld in grote plastic bakken die in de volle zon stonden. Vast prima en heerlijk, maar die proberen we 'n volgende keer...
Kortom, we aten een prima lokaal maaltje van pasta en bonen met verse tomaten-uiensaus en n mandarijn toe. Geregeld.
Voor sommige dingen zijn hier trouwens wel hele duidelijke regels. Zoals het feit dat er op zondag geen wijn wordt verkocht. De logica erachter hebben we nog niet kunnen ontdekken, maar wellicht dat het iets te maken heeft met het bloed van Jezus of zo.
Een andere is dat het blijkbaar gebruikelijk is om het verblijf van je gasten iedere dag opnieuw helemaal schoon te maken en op te ruimen, tot en met de afwas en het ordenen van je spullen aan toe. Iets waar ik echt prima aan kan wennen; heerlijk zo'n opgeruimd en schoon huis steeds als je thuiskomt (mits de housekeepers een goed salaris krijgen uiteraard), maar waar Luuc de kriebels van krijgt: zijn spullen liggen ineens niet meer in zijn eigen slordige hoopje op de grond! En tot grote irritatie van Paul wordt ook elke dag de hele bbq-plaats leeggeschept.
Nog zo'n regel. Als je op safari gaat draag je stemmige groen/grijs/beige kleding, bij voorkeur met een afgrijselijke 'big-five'-print, een indiana-jones-hoed en stevige wandelschoenen, ook al zit je de hele dag in een knalpaarse auto en is het overal ten strengste verboden om uit te stappen. Match je in ieder geval leuk met het interieur van de lodges tijdens de lunch.
Maar de aller-allerbelangrijkste regel in dit land is toch wel dat je overal papieren met stempels voor nodig hebt. Liefst veel stempels! Wat er precies wordt ingevuld maakt niet eens zoveel uit (zo heb ik al prachtige namen gekregen van rangers, waaronder H. Amsterdam), als je maar zorgt dat je je 'permit' te allen tijde kunt tonen, zelfs als je 'm net hebt verkregen en 2 min. later bij hetzelfde mannetje door de slagboom gaat met de auto. Ach ja, al die blanken zien er natuurlijk ook hetzelfde uit hè.
We beginnen steeds beter door te krijgen hoe het hier allemaal werkt en dat maakt het reizen wel steeds gemakkelijker. Niet minder vermoeiend trouwens, want vanmorgen ging om 5.30 uur gewoon weer vrolijk de wekker volgens de gouden safari-regel: gelijk bij zonsopgang op pad!
De verbazing is er nog dagelijks (bijvoorbeeld als een vrachtwagen gewoon met 80 km per uur de stoep gebruikt om een derde rijbaan te creëren), maar vooral Teun ziet er ook de voordelen van in: de vrouwen bij het restaurant mogen met een katapult en steentjes op apen schieten (anders jatten ze de tostis van je bord mam), degenen met een auto mogen overal stoppen om mensen een lift te geven, bij voorkeur veel tegelijk in een open laadbak, en te zorgen dat de lifters ofwel snel op de plaats van bestemming zijn, ofwel nooit aankomen door 100 km per uur te gaan rijden (anders moeten die mensen zo ver lopen mam) en je wordt overal aangemoedigd om lekker fikkie te stoken, zelfs middenin natuurparken, terwijl het toch echt de grootste droogte sinds tijden is (er hangt toch 'n brandblusser mam).
Toen we dat laatste s avonds in Hlane National Park deden, slaakte Teun een diepe zucht: "lekker zonder regeltjes...".
Voor mensen die ervan houden om alles goed te regelen, zoals wij, is het soms best een uitdaging om dingen los te laten. Maar het gaat meestal vanzelf, omdat je hier nu eenmaal niet alles kunt regelen zoals je 't in je hoofd hebt.
Neem nou het avondeten eergisteravond. Na twee prachtige duiken voor Paul, dolfijnen voor Luuc en een heerlijke stranddag voor Teun en mij, besloten we rasta-relaxed nog ff wat boodschapjes te gaan scoren.
Maar ja; 'it's saturday man; all shops close at 14.00 hrs.'
Niet dat het vervolgens uitgestorven was in Mbazwana, want de kruising waar wat bebouwing omheen staat (lees: het dorp) is vol bedrijvigheid tot de zon om 18.00 u. ondergaat, alleen moesten we de regels hier even zien te begrijpen, want je kunt niet altijd even gemakkelijk zien wat waar wordt verkocht. Daar waar veel jonge mannen druk stonden te doen was de liquorstore, het hokje ernaast de take away en weer even verderop... geen idee. Ik besloot inkopen te doen bij de vrouwen op het marktplein en kwam tot de ontdekking dat ieder stalletje hetzelfde verkocht: uien, tomaten, mandarijnen en (zoete) aardappelen. Oja en een soort bakkeljauw, opgestapeld in grote plastic bakken die in de volle zon stonden. Vast prima en heerlijk, maar die proberen we 'n volgende keer...
Kortom, we aten een prima lokaal maaltje van pasta en bonen met verse tomaten-uiensaus en n mandarijn toe. Geregeld.
Voor sommige dingen zijn hier trouwens wel hele duidelijke regels. Zoals het feit dat er op zondag geen wijn wordt verkocht. De logica erachter hebben we nog niet kunnen ontdekken, maar wellicht dat het iets te maken heeft met het bloed van Jezus of zo.
Een andere is dat het blijkbaar gebruikelijk is om het verblijf van je gasten iedere dag opnieuw helemaal schoon te maken en op te ruimen, tot en met de afwas en het ordenen van je spullen aan toe. Iets waar ik echt prima aan kan wennen; heerlijk zo'n opgeruimd en schoon huis steeds als je thuiskomt (mits de housekeepers een goed salaris krijgen uiteraard), maar waar Luuc de kriebels van krijgt: zijn spullen liggen ineens niet meer in zijn eigen slordige hoopje op de grond! En tot grote irritatie van Paul wordt ook elke dag de hele bbq-plaats leeggeschept.
Nog zo'n regel. Als je op safari gaat draag je stemmige groen/grijs/beige kleding, bij voorkeur met een afgrijselijke 'big-five'-print, een indiana-jones-hoed en stevige wandelschoenen, ook al zit je de hele dag in een knalpaarse auto en is het overal ten strengste verboden om uit te stappen. Match je in ieder geval leuk met het interieur van de lodges tijdens de lunch.
Maar de aller-allerbelangrijkste regel in dit land is toch wel dat je overal papieren met stempels voor nodig hebt. Liefst veel stempels! Wat er precies wordt ingevuld maakt niet eens zoveel uit (zo heb ik al prachtige namen gekregen van rangers, waaronder H. Amsterdam), als je maar zorgt dat je je 'permit' te allen tijde kunt tonen, zelfs als je 'm net hebt verkregen en 2 min. later bij hetzelfde mannetje door de slagboom gaat met de auto. Ach ja, al die blanken zien er natuurlijk ook hetzelfde uit hè.
We beginnen steeds beter door te krijgen hoe het hier allemaal werkt en dat maakt het reizen wel steeds gemakkelijker. Niet minder vermoeiend trouwens, want vanmorgen ging om 5.30 uur gewoon weer vrolijk de wekker volgens de gouden safari-regel: gelijk bij zonsopgang op pad!
Wat zijn jullie heerlijk en avontuurlijk aan het genieten!
Zooooooo verdiend.
Fijn dat wij op afstand mogen meegenieten via de boeiende verhalen.
Liefs van Henk & Wil