Nog even terug...

19 augustus 2016 - Kaapstad, Zuid-Afrika

Zo rijd je naar het vliegveld (auto schadevrij afgeleverd met 5229 kilometer op de teller, applaus voor Paul!), en zo word je vrolijk de Tafelberg weer tegemoet gereden voor een extra nacht en dagje in deze fantastische stad. Het vliegtuig bleek een beetje (boel) overboekt en het riante aanbod dat volgde, konden we niet afslaan. En ach, een extra dag in 'de moederstad' is nou niet bepaald een straf.
Vandaar dat er onverwacht dus nog een extra hoofdstukje aan het reislog wordt toegevoegd...
Voor ik verderga: bedankt voor de leuke, lieve reacties op mijn vorige verhalen. Ik vond het heerlijk om de stukjes te schrijven en nog heerlijker om te lezen dat anderen meegenoten. Omdat ik alles schrijf en post via mijn telefoon kan ik helaas zelf niet reageren of laten merken dat ik jullie posts heb gezien, maar bij deze: dank!
En als antwoord op de reactie van Auke en Til: de proefjes zijn uitgevoerd! :-).
Ok, dan nu het vervolg van dit extra hoofdstuk.
Ik lag net in bed van ons 5 (!)-sterrenhotel een beetje te piekeren. Dat klinkt misschien gek, maar zo'n chique hotel klinkt leuker dan het is. Want natuurlijk hebben we in de lift (traplopen doen ze hier niet aan) op weg naar onze kamer een dansje van blijdschap gemaakt omdat we door Britisch Airways in zo'n luxe tent in het centrum waren ondergebracht in plaats van in een of andere kolos vlak bij het vliegveld. En natuurlijk is het weer een ervaring op zich (de jongens keken hun ogen uit, en wij erbij). Maar iets anders viel ons ook op: buiten de andere 26 (!) 'volunteers' die hun vliegtuigstoel hadden afgestaan, zagen we eigenlijk geen blije, zichtbaar genietende mensen om ons heen. Geen lachende gezichten, op die van het hotelpersoneel na, maar voor hen is het natuurlijk gewoon 'part of the job'. Misschien waren de andere gasten gewoon chagerijnig omdat er ineens een buslading van die totally undressed profiteurs mèt kinderen kwam binnenwaaien (zou ik me op zich best kunnen voorstellen), maar toch hadden we de indruk dat het daar niet door kwam. Het zag er eerder verveeld uit: 'been there, done that' - meer dat. Wat is dat toch: hoe meer mensen hebben, hoe minder bewust ze zich lijken van hoe goed ze het hebben.
We verbaasden ons echt over de ontevredenheid om ons heen... staat er een buffet met letterlijk zo ongeveer alles wat je kunt verzinnen, zien we binnen één minuut iemand links van ons de menukaart eisen (!) en rechts van ons iemand anders een blik op al het zorgvuldig bereide en prachtig gepresenteerde voedsel werpen en zich resoluut omdraaien, terwijl ze zegt: "I'll go find some proper food". Ach, ach.
'Ieder gedrag heeft een positieve intentie' probeer ik me dan maar voor te houden. Het hielp in dit geval maar een beetje. We hebben vervolgens allevier erg ons best gedaan om hier nìet onze ogen uit te kijken, vooral op onszelf te letten en heel bewust te genieten van al het heerlijks en hoe goed we het hebben.
Check.
Over bewustzijn gesproken. Ik realiseerde me net dat ik een hele maand lang geen seconde bezig ben geweest met aanslagen of andere ellende. Dat in tegenstelling met de periode voor we vertrokken. Pas op het moment dat ik vanmiddag het vliegveld binnenstapte, dacht ik er weer aan. Vervolgens hoorde ik dat de controles op Schiphol zijn verscherpt én las ik op een van de eerste bladzijdes van de hotelinformatie een vrij uitgebreide handleiding over 'what to do in case of bombing'. Boem. Welcome to the real world...
Tot zover mijn overpeinzinoen, want dit is tenslotte een reisverslag, geen filosofische column.
Nog even over Kaapstad... we hadden er natuurlijk al veel over gelezen en gehoord, en kunnen alleen maar zeggen: het klopt. Inderdaad: dit is een stad die je met geen andere kunt vergelijken. Inderdaad: de ligging is op zijn zachtst gezegd bijzonder. En inderdaad: je voelt je hier gelijk thuis. Tijdens de rit in zo'n afgrijselijke rode toeristendubbeldekker (waarvan ik altijd had gezworen dat ik daar nooit in zou gaan zitten, maar wat was het leuk!) kregen we via onze eigen koptelefoontjes in onze eigen taal (ja echt) allerlei feitjes te horen. Een daarvan is dat de stad sinds 1947 naar voren is uitgebreid, waardoor je, als je nu een hotel boekt aan 'De Waterkant' of 'Strandstreet' toch nog wel n kwartiertje moet wandelen voor je echt aan de kade (lees: Waterfront) staat. Ook werd uitgelegd waarom de energie hier zo goed is: de mooie baai, de 'bescherming' door de Tafelberg aan de ene, en Lionshead en Signal Gill aan de andere zijde, blauw zeewater, een fijn klimaat, een groene 'achtertuin' met wijngaarden en botanische tuinen, prachtige baaien en witte stranden, mooie parken en bovendien super faciliteiten voor zowel (rijke) inwoners als toeristen. Logisch verhaal.
Het had nog leuker kunnen zijn als de wijk die tijdens de apartheid is platgestampt nog overeind had gestaan, zodat je niet elke dag een mini-busjesfile van een kilometertje of tien vanuit de sloppenwijken naar de stad zou hebben. Plus nog een paar honderd lifters voor wie zelfs de minibus te duur is. Om maar iets te noemen. Stel je voor dat die mensen in zo'n hotel werken als waar wij nu in verblijven (rijke mensen die nog meer krijgen omdat ze een extra dagje vakantie hebben geaccepteerd): hoe oneerlijk kan het zijn.... Oeps, mijn 'zonnige bril' is duidelijk af. Het zal wel komen omdat het midden in de nacht is. Morgenochtend gaat ie weer op: Luuc viert zijn 12e verjaardag in deze magische stad, daar gaan we zeker een feestje van maken! En daarna toch echt terug naar Europa, back to reality. Gelukkig met een mooi doel om een klein steentje te kunnen bijdragen in dit prachtige land met zoveel kinderen die we ook een mooie toekomst gunnen. En met genoeg mooie herinneringen om de komende tijd af en toe even in gedachten in te verdwijnen...

2 Reacties

  1. Henk & Wil:
    19 augustus 2016
    Weer supergenoten van dit verhaal en meegevoeld wat jullie allemaal hebben beleefd!
    Heel veel dank en 'n goede & veilige thuisreis.
    Kuzzzz van Henk & Wil
  2. Marianne:
    26 september 2016
    Wat leuk om jullie verhalen te lezen. Nog een paar dagen en wij gaan ook naar Zuid Afrik. Spannend!