Schoonheid

Zucht, ZuidAfrika.... Wat een land. Ik heb er al veel over geschreven de afgelopen maand, en dat was natuurlijk nog maar een gedeelte.
Wat een reis hebben wij gemaakt en wat een indrukken hebben we opgedaan. Echt een prachtige ervaring.
We hadden het er net met elkaar over hoe je dit land in één woord zou kunnen omschrijven (wat natuurlijk absoluut onmogelijk is). Paul koos voor 'divers', Luuc voor 'anders' en Teun voor 'wow'. Het eerste wat bij mij opkwam was 'schoonheid'.
En dan heb ik het zeker niet alleen over al het 'natuurschoon' (wat een raar woord eigenlijk, maar het past wel leuk in deze context).
Schoonheid in alle opzichten (de enorme hoeveelheden plastic zakjes en halfbegraven vuilnis rondom de townships even niet meegerekend). Natuurlijk, dit land heeft schaduwkanten, maar die zijn voor ons vrijwel onbelicht gebleven.
Wij zagen de afgelopen weken alleen de zonnige kant. Letterlijk, omdat we ongelovelijk gemazzeld hebben met het weer, en figuurlijk, omdat de mensen hier in staat zijn alles glans te geven, inclusief zichzelf. We ontmoetten zoveel mensen met uitstraling, hoe weinig ze vaak ook hadden. Schoonheid zit van binnen, en daar hebben we hier heel vaak het bewijs van gezien; wat een enorme hoeveelheid positieve energie.
Niet dat uiterlijke schoonheid hier onbelangrijk is overigens; integendeel. Ik heb zoveel kappers gezien dat ik de tel ben kwijtgeraakt. Of ze hun vak echt beheersen weet ik eigenlijk niet, want ik heb ook nog nooit zoveel vrouwen gezien met een pruik (volgens Paul moet ik dan eens een rondje lopen in de Bijlmer, maar dat terzijde). Grapje natuurlijk, ik snap ook wel dat dat qua onderhoud gewoon makkelijker is met afrohaar: heel kort ingevlochten als basis en verschillende haarstukken voor de diversiteit. Geweldig...
Schoonheidssalons vind je ook overal en mijn toilettas (ook al zo'n raar woord) had ik wel thuis kunnen laten; hoe beperkt het assortiment in sommige winkels ook was (wat dan gewoon creatief werd opgelost door een half winkelpad te vullen met dezelfde artikelen; blikken bonen bijvoorbeeld), overal was keuze uit ten minste twintig verschillende soorten haarolie, om maar iets te noemen. En toen ik 'even' een nieuw tubetje tandpasta dacht te scoren, heb ik net zolang voor het schap gestaan als in Frankrijk bij de wijn: "ma-ham, pak er nou gewoon een!".
Trouwens, over schoon gesproken: wow, wat zijn ze hier dol op poetsen. Tot en met de tankstation-toiletten aan toe (bij ons toch altijd wel een uitgelezen plek om ranzigheid aan te treffen): alles gepoetst. Niks machines of dure apparaten: aan de wolkenkrabbers bungelen hier nog echte ramenlappers. Of dat nou zo ideaal en veilig is betwijfel ik, maar het werkt wel. En het spreekwoord over die vele handen klopt...: toen we net de auto kwamen ophalen bij de wasstraat waren er letterlijk 10 man mee aan de slag. Alles in het kader van de werkgelegenheid, zullen we maar zeggen.
Datzelfde geldt dus voor de was. Hup, naar de wasserette ermee. Zoals ik al eerder schreef: ik zou er best aan kunnen wennen...
Maar goed, het wordt ook gewoon tijd dat we weer eens wat zelf gaan doen in plaats van hele dagen uit een auto of vanaf een boot naar wilde beesten staren. Dat komt mijn eigen uiterlijke schoonheid namelijk niet bepaald ten goede, hoeveel positieve energie het ook levert.
Vanochtend beleefden we een mooi afscheidsavontuur met de witte haaien en morgen is het echt tijd om afscheid te nemen. Mijn leuke plan om dit te doen in de vorm van een braai bij het beroemde Mzoli's in het Gugulethu-township, is met een stemming van drie tegen één verworpen. Het wordt nog een ochtendje naar het aquarium bij het V&A Waterfront: toch weer de schoonheid van de dieren. Wat een groot geluk dat we daar allevier samen zo ontzettend van genoten hebben... Dag wonderschoon land met je mooie mensen en dieren. Hopelijk tot ziens!