Gelijkwaardigheid?

De apartheid afgeschaft? In theorie uiteraard wel. In de praktijk is de gelijkwaardigheid nog ver te zoeken...
We zijn hier nu net een week, en de verschillen tussen blank en donker (zwart vind ik geen passende term) zijn zo groot, dat het ook onze kinderen opvalt.
Op het terras van de camping in Kruger kijkt Luuc om zich heen en merkt op: "Mam, eigenlijk best vreemd: alleen maar blanke mensen met grote camera's aan de tafeltjes en alleen maar donkere mensen in de bediening. Ik vind het eigenlijk n beetje gênant."
Ja Luuc, mooi verwoord. Ik eigenlijk ook. Al vanaf dag 1. Het beschaamde gevoel drukte ik weg, maar het was er steeds:
Tijdens onze aankomst in de backpackers in Graskop, waar Paul en ik er automatisch vanuit gaan dat het hek wordt opengedaan door de nachtwaker, terwijl het gewoon de donkere eigenaar is.
Tijdens het pannenkoeken eten bij het restaurantje in Graskop; waar straatarme verkopers van souvenirs in hun hutjes aan de ene kant van de straat zitten, terwijl wij voor n maandsalaris eten en drinken bestellen, uiteraard niet geserveerd door blanke bedienden.
Tijdens het boodschappen doen in de plaatselijke Spar, als enige blanken (met een enorm volle kar, want we slaan gelijk wat voorraden in), waar gelijk iemand wordt geroepen om onze tassen in te pakken en het uiteraard niet de bedoeling is dat ik help. En waarbij de vrouw die voor ons aan het inpakken is niet weet wat haar overkomt als ik tegen haar begin te praten en van schrik wegloopt.
Tijdens het gesprek met de (blanke) eigenaresse van de lodge in Phalaborwa, over het eventueel aanbieden van een lift aan de keurige mensen die op zondagochtend in groepjes bij kruisingen staan, wachtend op vervoer, vaak naar de kerk ("Don't do it, you never know how many of them are lying in the bushes, they'll cut of your arm for a watch".)
Tijdens het observeren van een 'gesprek' tussen een blanke ZuidAfrikaan op een terras en de (uiteraard) donkere bediende, waarbij de man gewoon doorgaat met eten en de jongen weigert aan te kijken terwijl hij zich beklaagt omdat zijn koffie niet warm genoeg is (terwijl hij m zelf koud had laten worden omdat hij op zijn telefoon bezig was).
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het zwarte capucijnaapje in het dierentuintje dat we bezochten had een hardgrondige hekel aan (in het bijzonder) blonde vrouwen. En ik begrijp het.
Mijn respect voor de donkere Zuid-Afrikanen groeit met het uur. Mijn verbazing over het gedrag van de meeste blanken eveneens.
Ik probeer naar ieder mens te kijken als mens, zonder rekening te houden met kleur of afkomst. Maar het lukt me niet. De verschillen zijn te groot, en ik vind de blanke mensen tot nu toe gewoon stom. Dat ik er zelf ook een ben, en wij als gezin blijkbaar tot een rijke minderheid behoren die hier door de meeste donkere mensen automatisch met nederigheid wordt benaderd, ook.
Het enige wat we kunnen doen is dichtbij onze eigen normen en waarden blijven, en ons daarnaar gedragen, maar verwarrend is het wel...