Drie dagen Kruger NP

Drie dagen op safari in Kruger NP. Hoe zal ik dat eens beschrijven... Wat een indrukken. Wow. We zijn net weer twee uurtjes in de bewoonde wereld, en ik heb nu al heimwee. Echt even omschakelen...
Zoveel prachtige natuur, zoveel dieren, zoveel geuren, zoveel mooie momenten, zoveel vriendelijke mensen (vooral de niet-blanken, maar daarover later meer) zoveel km's gemaakt (ruim 600, met n gemiddelde snelheid van 25 km per uur), zoveel zorg en aandacht voor het onderhoud, de schoonmaak en het insectvrij houden van de campings (daar kunnen ze in Frankrijk en Spanje nog wat van leren ;-)), en vooral ook: zoveel uren in een dag als je drie dagen om 5.00 uur opstaat!
Wat een ervaring.
Voor wie niet weet wat op safari gaan inhoudt, zal ik het even beschrijven in de taal van 2016: je kunt het vergelijken met Pokémon Go: je bent lekker buiten, gebruikt je telefoon als camera (ok, plus nog een dikke telelens voor de close-ups) en gaat op 'jacht' naar de beestjes die je goed op de foto wilt krijgen.
Teveel dezelfde telt niet, dus de 150e impala wordt gewoon keihard genegeerd, maar de safaribus laten stoppen om een foto te maken van een haas is uiteraard wel toegestaan. (Althans, volgens de spelregels van de mogelijk iets te fanatieke Italiaan die tijdens de avondsafari voor Luuc zat). En o ja: de katachtigen zijn het lastigst te vinden, dus daar is iedereen bloedfanatiek naar op zoek (waarbij het voor sommigen de kunst is om de auto zodanig te parkeren dat alleen zij het beste plaatje kunnen schieten). Waarbij het dan weer heel leuk is dat het vaak vooral een kwestie van heel veel geluk is om ergens net op het goede moment langs te rijden, want 30 seconden later is je 'vangst' meestal alweer verdwenen in het struikgewas.
Zelf zij we niet helemaal niet ontevreden over onze 'score' (ik gok zo'n fotootje of 500), met als absolute toppers per dag:
1. het luipaardjong in de struiken dat bijna niemand zag, maar wij wel op de foto kregen (bonuspunten!).
2. de leeuwen in strijd met de olifanten gisteravond (plus bijbehorend gebrul van twee kanten), met een potje hardcore leeuwenporno toe (tot afschuw van de Amerikanen achter ons in de bus: "No, is he really going to? Noooo!" - Zouden ze echt gedacht hebben dat die 'cute little lion cubs' die ze ons daarvoor op hun camera hadden laten zien door de ooievaar gebracht waren?).
En ten slotte vandaag, met stip op één: het luipaard dat zich met prooi in een buis onder de weg verschanste net voordat we arriveerden, en zo'n 10 minuten nadat Paul de auto in eerste rangs-positie had gemanoeuvreerd (en precies op het moment dat we het niet meer verwachtten), al grommend met zo'n enorme sprong tevoorschijn kwam, dat Luuc en ik eventjes dachten dat hij zo door de open raampjes de auto in zou jumpen. Lekker adrenaline-shotje!
Ik denk dat ik het antwoord op de vraag die we eerder deze week niet konden beantwoorden; of we meer van de cats of van de dogs waren, inmiddels wel weet. Ik ben zeker meer van de eerste categorie. Niet in de laatste plaats omdat we na drie geweldige onderkomens vandaag slapen in een soort kelder, voorzien van tralies en bewaakt door een fanatieke tekkel. Lekker blafje! Dat wordt een heeeeele lange nacht....

PS. Al het moois van Kruger is toch echt beter te vatten in foto's dan woorden... ik plaats een kleine selectie in het album...