Rollercoaster

Na de rollercoaster van gisteren - al met al 9,5 uur safari gereden, ruim 200 km, lagen we er op tijd in. Maar natuurlijk niet nadat we nog even visite hadden gehad van mevrouw Hippo en onze vrienden de hyena's. Ja, en dan zit er nu nog een hek tussen ;-).
Inmiddels zitten we al lekker in het ritme, leven met licht en donker. Zodra het donker wordt eet je wat en ga je op tijd slapen, om wakker te worden zodra de zon opkomt. Zo tegen half zes dus. In Nederland is dat voor mij echt een kansloze missie, hier gaat het wonderbaarlijk goed. Ook vanmorgen waren we weer vlot om gang: om kwart voor zeven reden we ingepakt en wel de poort uit, terwijl de lucht rood kleurde door de opkomende zon. Eerst even langs bij het hol van mevrouw hyena en haar kroost, om daar tot de ontdekking te komen dat de camera leeg was (iets met veel filmpjes gisteren en alles terugkijken voor het slapengaan). Gelukkig opent de kampwinkel ook vroeg en zijn ze daar voorbereid op toeristen met camera-batterijen-stress. Snel geregeld.

We besloten naar het noorden te rijden, aangezien we er via Phalaborwa-gate weer uit zouden gaan.
Dat bleek een van de minder goede plannen, aangezien de vegetatie het hier niet makkelijk maakt om grote katten te zien. En een mooie rit was het eerlijk gezegd evenmin: allemaal dezelfde bosjes, zo'n 1,5 meter hoog, die olifanten en buffels op 2 meter van de weg 'opslokken'. We hadden het kunnen weten, want waren hier natuurlijk eerder, maar toen was alles wel een stuk droger en dorrer, waardoor de dieren zich meer rond de waterplaatsen verzamelden. Gelukkig voor mens en dier is het nu natter, maar wild spotten is daardoor zeker niet vanzelfsprekend. En tegelijkertijd verrassend:
We zagen een prachtige grote groep olifanten en twee kuddes buffels, waarvan één ons omringde zonder dat we het doorhadden. 
Gelukkig waren ze relaxed en konden wij dat daardoor ook blijven.

Iets later dan de bedoeling was (whats new), met een bak yoghurt voor zowel ontbijt als lunch (iets met slimme aapjes die onze aap-proof bakken toch open kregen en ons eten ook lekker vonden), reden we (eigenlijk toch een pietsie teleurgesteld) rond drie uur het park uit, de bewoonde wereld weer in.
Dat was weer even wennen. Gelijk lekker afgezet bij het kopen van fruit langs de weg (met een grote glimlach en goed gevoel, fijn dat de verkopers zichtbaar een goede dag hadden door onze sinaasappel-, mandarijn-, pomelo- en avocado-deal) en gelijk de eerste snelheidsbekeuring in de pocket. Hoppakee. Paul reed keurig 77 op een stuk weg waar je kennelijk maar 60 mocht in plaats van 80. Of 100. Of 120: de borden wisselden elkaar in zo'n ijl tempo af dat het niet te bevatten was. Net als het aantal landschappen overigens. Van zonnig, vlak en warm en een klein beetje groen in Kruger, naar bewolkt, betgachtig, mistig en kouder hier in Haenertsburg. Top overnachtenplek overigens 

Morgen volgt de nieuwe cultuurshock: op naar Botswana!