Nog meer olifanten

Wie mij een paar maanden geleden had verteld dat ik hier volledig relaxed aan een waterplas zou zitten, terwijl de olifanten op 20 meter van me vandaan langswandelen, terwijl ik ze niet eens kan zien, had ik echt voor gek verklaard. Toch is het zo: de lucht is net van oranjerood in nachtzwart veranderd, het kampvuurtje brandt en de hemel is gespikkeld door ontelbaar veel sterren. Behalve wat zacht geklets van andere kampeerders hoor ik alleen af en toe wat zacht geklots van water, wat duidt op de aanwezigheid van de olifanten. We hebben er al veel grappen over gemaakt vanmiddag; dat er hier achter de boompjes vast allemaal grote kooien staan waar ze in terug worden gestopt vannacht, dat er vast een of andere opvang vlakbij is, waardoor ze allemaal tam zijn, of dat het steeds hetzelfde groepje is dat rondjes loopt. Allemaal niet natuurlijk, en als je hier aan komt rijden zie je aan het aantal verwoeste bomen ook duidelijk hoeveel er hier leven. Maar het is gewoon zo onvoorstelbaar voor ons dat dit mogelijk is! Geen hekken, geen regels, geen instructies. Gewoon alleen even bij aankomst een formulier invullen dat je zelf verantwoordelijk bent. En niet met een zaklamp op een olifant schijnt. Dûh.

De rit hierheen was ook alweer een avontuur op zich. 150 km kaarsrechte asfaltweg, best saai zou je denken. Nou, nee hoor. Want door het aantal diepe gaten en op sommige stukken ook ontbrekend asfalt, blijf je vanzelf alert. Plus natuurlijk nog steeds de kans op allerlei overstekende levende wezens. Voor ons vandaag vooral koeien en wat struisvogels.

We stopten ook nog even in het enige plaatsje langs de route: Nata. Nog even wat boodschappen (zelf koken en braaien bij de tent blijft het leukst), en op zoek naar een lunchplek. Bij navraag bleek de aangekondigdr Wimpy hier inmiddels al niet meer te bestaan. Hoera: lang leve de lokale eettentjes. In dit geval eatery Crossroads; lekker gegeten en gezeten op het creatief gemaakte meubilair gemaakt van pallets.

Morgen nog een hele dag hier genieten van de olifanten, daarna door naar Senyati Camp in Kasane. Daar heb ik voor overmorgen een date gemaakt met Brenda, waar ik vanmorgen mee aan de praat raakte over reisavonturen en nog wel wat uurtjes mee door had kunnen kletsen. Zo leuk om ervaringen uit te wisselen. Zoals ik al schreef: het is hier best een uitdaging om met iemand aan de praat te raken, zo was ook haar ervaring. Maar vanavond en morgen is dat ook niet nodig, dan heb ik genoeg aan de verhalen van de olifanten...