Koffie

Woensdag 27 juli. Het is 05.50 uur en ik ben klaarwakker. Niet door andere mensen of dierengeluiden, want buiten is het doodstil, donker en vooral: heel koud! Gisteravond om acht uur was het nog een graadje op 20, nu denk ik minder dan de helft. Gevoelsmatig nog minder. Op dit soort ochtenden is het altijd weer even moed verzamelen om mijn slaapzak open te ritsen, snel wat aan te trekken en die koude aluminium ladder af te klimmen. Brrrr. Eerlijk gezegd hoop ik altijd dat Paul eerder wakker is en alvast koffie zet, maar ik heb zo'n voorgevoel dat ik vandaag aan de beurt ben...

Vuur maken is daarvoor gelukkig niet nodig, de gasfles en brander staan al klaar. Helaas hebben we hier geen stroom, wat gisteravond tot wat onrust zorgde bij Teun, die toch erg graag een filmpje kijkt, zeker in de ochtend. Maar alle pogingen om gisteravond verbinding te maken met de halfgare WiFi (nog een wonder, midden op een zoutpan en 50 km van het eerste dorp van betekenis), hebben zijn telefoon leeggetrokken. Hopelijk zijn er zo genoeg olifanten voor een live filmpje.

Ook jammer trouwens, dat we onze nieuwste aanwinst niet kunnen gebruiken: een schattig klein felgroen waterkokertje, dat we gisteren scoorden bij de Choppies, een populaire supermarkt hier, met veel grootverpakkingen rijst, suiker, maïsmeel, mealie-meal, 'samp' (gebroken mais) en niet te vergeten reuzebalen maissnackjes, per 15 gram apart verpakt in plastic, in alle smaken. Dat laatste vult voor geen meter en geen idee wie het koopt, behalve Paul uiteraard, want onbekend maakt nieuwsgierig.
Tot gruwel van de jongens vinden Paul en ik het altijd geweldig om rond te dwalen in buitenlandse supermarkten; in Europa zijn we er met gemak een ochtend zoet. Hier is de diversiteit aan producten minder, maar het aanbod des te verrassender.
Zo vonden we behalve dat waterkokertje bijvoorbeeld ook koolstof tandpasta, nota bene van Colgate: pikzwart en waarschijnlijk goed voor héle witte tanden. Luuc had er al over gelezen op internet. Mijn vraag wat dat met je glazuur doet was natuurlijk stom moedergezeur. Wat al die oploskoffie doet met je binnenste wil ik denk ik ook niet weten.
Maar het is voor ons nu eenmaal onmisbaar en levert een grote bijdrage aan onze vakantievreugde, dus dat waterkokertje vonden Paul en ik dan ook heel slim van onszelf. Ook Luuc heeft koffie inmiddels ontdekt als fijn verwarmend middel in de ochtend. Het gaat dus hard met het hete water. We waren alleen even vergeten dat we hier op de meeste plekken natuurlijk geen stroom hebben. Nou ja, de vreugde van de aankoop was er niet minder om en we hebben weer een bescheiden bijdrage geleverd aan de plaatselijke economie. ;-)
Inmiddels is het een half uurtje later, lichter buiten en tijd voor koffie!