Rust? Hoe doen die mensen dat?

Ok. Ik heb een vraag. Niet om te klagen of zeuren, want het is hier netjes en prachtig en we maken er echt wel wat van met elkaar. Maar serieus: hoe doen mensen dat, tot rust komen in een oord als dit? 

Paul en ik gingen vanmorgen zwemmen in zee en hebben ons oprecht verbaasd. En ik kijk hier vanaf mijn balkonnetje eens rond en zie al die mensen steeds heen en lopen. Vandaar mijn vraag hierboven. Oprecht.

Ik stel me de gemiddelde vakantiedag van een hotelgast hier voor: s ochtends voor dag en dauw je bed uit om je bedje bij het zwembad te reserveren met je handdoek, even een yogales op het strand waar zoveel deelnemers zijn dat je de yogajuf niet ziet noch verstaat, en je dus je nek verrekt omdat je niet ziet wat ze doet, vervolgens snel douchen en met man en kids naar het ontbijtbuffetrestaurant, om vervolgens terug te snellen naar je ligbedje bij het zwembad vol gillende kinderen. Dan ergens tussendoor lunchen, maar wel zorgen dat je bedjes niet ingepikt worden door anderen èn in de gaten houden wanneer de kinderanimatie begint en / of is afgelopen. Dan even omkleden voor de sportles met die leuke leraar zonder muzieksmaak die iedere les afsluit met My Heart Will Go On van Celine Dion. Iets met wensen dat we allemaal met het schip ten onder waren gegaan, of sla ik dan door?

Afijn, geen tijd om over na te denken, want je moet even op zoek naar een ander bedje: hier wil de man met de hogedrukspuit even schoonmaken en daarna wil zijn collega met de kantgrasmaaier nog even de borders van de bougainville bijwerken. Ja mevrouwtje, u dacht toch niet dat het er vanzelf allemaal zo mooi uit zou zien hé? 

Tegen de tijd dat je net lekker ligt en in slaap gedommeld bent, komt de man van de bedjesverhuur zijn geld incasseren. Want nee: niet alle bedjes die in de hoteltuin staan zijn gratis mevrouw, die in een net andere beige tint zijn heel anders. Ach ja, wat maakt het uit, die vakantie kost toch al een godsvermogen.

Eerst nog maar even wat Instagram-foto's maken, je wilt tenslotte ook wel even laten zien hoe mooi het hier kan zijn. Als je al die andere mensen niet meetelt tenminste. 

Ach ja, toch ook gezellig?! Straks weer leeker met z'n allen naar de cocktailbar met karaoke, of verder sjokken naar een andere plek waar het leuker lijkt, maar niet is. Natuurlijk wel in je leukste outfit, je haar in de krul en helemaal opgemaakt, wat nog best een uitdaging is met die hitte, de wind, het zout, het zand en de zee. Kun je maar beter voor het avondeten mee beginnen, ook al is dat misschien een beetje vroeg voor Spaanse begrippen. Maar ja, dan heb je in ieder geval nog wat aan je avond. Want de kinderen willen natuurlijk wel om 21.30 uur nog naar de goochelshow/de degenslikker/het circus/de Netflix quiz of wat er nog meer voor fantastisch wordt bedacht. En je gaat er natuurlijk ook niet te laat weer in, anders ben je morgenochtend niet op tijd voor een goed bedje...

Zo hee lekker rustig, zo'n vakantie! 

Ik vind het knap. Maar ja, ik ben dan ook misschien wel te overgevoelig en snel overprikkeld. Gelukkig voor mij zijn er ook andere plekken, en valt ons volgende onderkomen,  in Sant Elm, onder die categorie.