Stof en zaagsel

Vrijdag 26 juli

Geen lange reisweg vandaag... 'Slechts' zo'n 250 km. En toch stond deze dag voor t grootste gedeelte in het teken van autorijden. Op de één of andere manier vliegt de tijd voorbij, terwijl we toch niet bijster veel doen op 'n dag.

Na het inpakken van de spullen rijden we terug richting Palmwag, voor een drankje en een kort momentje Wi-Fi om de reisverslagen te posten. Maar eerst stoppen we nog even bij de bewaker die ons een paar dagen eerder overhaalde om te gaan terreinrijden. We willen hem even bedanken en vertellen hoe leuk het was. We brengen hem een pak vruchtensap en zijn welverdiende fooi. Erg leuk om iemand zo blij verrast te zien met zo'n klein gebaar. 

Na onze stop bij Palmwag rijden via de oneindige 'achtbaan' richting onze volgende stop: Aabadi Mountain Camp @Twyfelfontein. Onderweg zien we het bewijs hoe mis het kan gaan als je de snelheidswaarschuwingen niet serieus genoeg neemt: een auto net als de onze staat totaal in de kreukels langs de kant van de weg. Ruiten aan diggelen, een daktent eraf: over de kop geslagen. Gelukkig staan de passagiers ernaast en zijn ze er zo te zien nog genadig vanaf gekomen. Wel schokkend om te zien. Het zal je maar gebeuren: daar sta je dan, in the middle of nowhere, met de eerstvolgende plaats van betekenis en dus echte hulp uren rijden verderop. Behoorlijk onder de indruk vervolgen we onze weg. 

Nou ja, weg. Het gravel, dat al snel overgaat in een zandpad met diepe richels. Lekker shaken de laatste 40 km! En dan zitten wij nog in een 4x4. Respect voor de paar mensen die we zien in gewone auto's! @Martijn&Lima: we hebben vaak aan jullie gedacht...

Maar de omgeving maakt het stoffige verplaatsen zwaar de moeite waard: prachtige 'boulders' overal om ons heen, alsof een grote reus overal wat hopen bolletjes heeft neergelegd. Ook op de camping worden we omringd door mooie stenen, waar we tegen zonsondergang opklimmen voor een prachtige 'sundowner'. Na zonsondergang genieten we weer van een heerlijk campingmaaltje en een potje Hartenjagen onder de sterrenhemel. Ook het douchen was een ervaring op zich. Ik vjnd het een wonder dat je op een plek met zo weinig water en zo weinig voorzieningen kunt genieten van een heerlijke warme douche in de open lucht, dankzij een douchekop in een boom, een muurtje in een krul en een metalen vat met een houtvuurtje eronder.

Zaterdag 27 juli

Dit was allemaal gisteren. Terwijl ik dit schrijf zit ik te kijken naar vier mannen (waaronder Paul) die met een slijptol een houten lat op maat aan het zagen zijn, omdat de daktent gerepareerd moet worden: Teun is er vanmorgen bij het inpakken 'n soort van doorgezakt. Het was nog even zoeken waar we moesten zijn, zeker omdat het zaterdag is en hier in Khorixas veel winkels na 13.00 uur sluiten. We waren ook weer eens net te laat om biertjes te kunnen kopen, maandagochtend zijn we daarvoor weer de eersten, jammerrrr! Helaas hebben blijkbaar niet de beste werkplaats uitgezocht: er is amper gereedschap en dat wat er was heeft het zojuist begeven. Maar hé: T.I.A. :-). Dankzij de Leatherman en het grote duikmes van Paul plus wat extra handjes in ruil voor een fooi, is de houten lat uiteindelijk gefixt en kunnen we door naar onze volgende bestemming: de White Lady Lodge bij Brandberg.

Deze dag is trouwens wel goed besteed tot nu toe. Vanmorgen hebben we met nog achthonderdtachtig andere toeristen een rondje gelopen rond de rotstekeningen in Twyfelfontein. Ok, dat aantal is overdreven, maar druk was het er wel. Na bijna twee weken met weinig mensen om je heen is het even wennen als er dertig Italianen en Polen door elkaar heen staan te kakelen in een te kleine ontvangstruimte. Wel een mooie plek overigens, Twyfelfontein, en de tekeningen waren ook best grappig om te zien. We hebben mooie plaatjes gemaakt en toch ook het gevoel dat we nog wat cultuur meepakken, aangezien de jongens met geen tien paarden naar een Himba-, of Damara-dorp te krijgen zijn. "Allemaal nep", aldus Luuc. Voor ons hoeft het ook niet zo nodig, wij zijn meer van het dieren spotten dan van de culturele ontmoetingen. En daar is bij Brandbwrg weer alle kans toe: ook hier lopen de (woestijn)olifanten regelmatig in de buurt van de lodge.