Van Luxie naar luxe

Zaterdag 10 augustus

Adviezen van locals zijn er om op te volgen, is ons motto. Daarom stoppen we vandaag niet in Kamieskroon, zoals vooraf bedacht, maar rijden we door naar Clanwilliam, zo'n 400 km. Een van de langere ritten deze reis, maar dat is voor 'n keer prima. Zeker omdat we 'm onderbreken met een stop bij 'good old' Wimpy in Springbok, inclusief een uur gratis Wi-Fi. De achterbank ook weer blij.

De chauffeur en bijrijder hebben sowieso geen moeite met dit soort afstanden. Paul blijft zich deze keer - tussen het op verantwoorde wijze inhalen van de ultra-slome vrachtwagens door - verbazen over de weidsheid van het landschap, dat zich na iedere berg en heuvel weer verder uitstrekt en weer nieuwe vergezichten laat zien. En ik vermaak me alleen al uitstekend met het fantaseren over de oorsprong van de plaatsnamen op de bordjes onderweg... Ik bedoel: Groenrivier, Bitterfontein, Fonkelfontein, Grootriet, Stofkraal; daar heb je toch onmiddellijk beelden bij?
Alleen 'Bruintjieshoogte' en 'Douse te klim' vind ik lastig, en ik vraag me af wie er in vredesnaam wil wonen in een dorpje met de naam Skurfkop of Pofadder?! Ik denk bij die laatste gelijk weer aan dat YouTube-filmpje van een paar maanden geleden, van een kelder vol gifslangen ergens in Amerika. Dat waren geloof ik ratelslangen, maar het effect is hetzelfde. Brrrr.

Toch kan het nog erger. Bij het bordje 'Moedverloor', te midden van het grote niets, word ik bijna op slag depressief. Hopelijk zijn de mensen die er wonen graag op zichzelf, want erg veel bezoekers zullen ze niet trekken denk ik. 'Gifberg' is evenmin een plek die ik persoonlijk zou uitkiezen om te overnachten.

Gelukkig zijn er hier veel bloemetjes langs de weg om ons op te fleuren. Het bloeiseizoen is dit jaar in het noorden van de Westkaap wat laat, maar verder zuidelijk schijnt het nog veel mooier te worden, is ons verzekerd.

Een muziekje onderweg is ook altijd fijn. Ook al is dat in dit geval voor de zestigste keer de playlist van Luuc, omdat we zodra we Wifi hebben altijd vergeten een andere te downloaden. En ook al is dat een playlist waar om onverklaarbare reden 'Take me home, Country Road' van John Denver op terecht is gekomen. Ach, het zingt wel lekker mee en het landschap past er ook wel bij (stel ik me zo voor).

Ook vermakelijk is dat we hier een heuse bezienswaardigheid vormen met onze roodbestofte auto met twee daktenten. Er wordt onderweg door zichtbaar bejaarde locals in kleine Toyotaatjes volop gezwaaid naar deze schijnbare avonturiers. Schijnbaar ja, want de werkelijkheid is dat we keihard op weg zijn naar gastenkamers van Highlanders, een wijnlodge in Trawal, vlakbij ClanWilliam. Inclusief wijnproeverij. Tja, advies van een local hè :-). En het wordt nog erger: daarna slapen we drie nachten in een luxe penthouse-appartement in Langebaan... Vorige week na het zien van de weerberichten geboekt via Booking.com. Tot zover de echte avonturiers in ons...

Ach ja, kamperen is leuk, maar het moet wel leuk blijven. 15 graden en regen overdag in combinatie met een nachttemperatuur van rond het vriespunt begint net iets teveel op een survivaltocht te lijken. En hoe geschikt dit soort auto's daar ook voor moge zijn, onze Luxie doet zijn naam naar ons idee alléén eer aan in andere omstandigheden: bij stof, droogte en ruig terrein. En bij warme dagen en dito avonden, zodat je zonder blauwe tenen en vingers 's avonds relaxed bij een kampvuurtje sterren kunt kijken zonder te klappertanden. Luxie heeft z'n dienst er wat dat betreft ruimschoots opzitten. En wij vieren nog even Vakantie in dit prachtige land, met de auto als auto, in plaats van als huis en voorraadkast.