Bye bye Namibia...

Donderdag 8 augustus

Hoe fijn het ook was in Ai-Ais, het was ook een beetje verdrietig: onze laatste nachten in Namibië! Iemand stelde ons tijdens onze reis de vraag: "Has Namibië treated you well?" We kunnen het inmiddels vanuit ons tenen beamen: dit prachtige land met haar geweldige, gastvrije mensen is zeer, zeer goed voor ons geweest.

Alsof onze Zuid-Afrikaanse campingburen het voelden en ons alvast wat vertrouwen wilden geven voor het vervolg van ons avontuur, op weg naar Kaapstad, gaven ze ons bij vertrek een grote trommel zelfgebakken koekjes mee. Zo lief. En zo belangrijk, bleek later: uiteráárd waren we weer iets te optimistisch geweest over mogelijke lunchplekken, dus de voedzame koekjes hadden onderweg gelijk een goede bestemming.

Bij de Spar in Aussenkehr doen we voor de laatste keer nog de inmiddels zo vertrouwde inkopen. Vanavond voor de laatste keer rijst met paprika, mais en 'Russians' (worstjes die regelmatig op het menu staan als 'rassians') en een blikje chakalaka (pittige groentenmix), de ontdekking van deze zomer. Zelfs de milde versie is voor ons al behoorlijk spicy!

Voor de deur spreken we nog uitgebreid met fietser Peter van Leest, die net als schrijver en voor hem goede bekende Frank van Rijn (van wie ik uiteráárd vooraf zijn verslag over een fietstocht in Namibië had gelezen) al heel wat landen fietsend heeft verkend, waaronder een groot aantal Afrikaanse. Veel respect voor deze mannen, want als het landschap in de auto al desolaat op je overkomt, hoe moet dat dan op de fiets wel niet zijn? Ik heb al vaker geschreven over leegte en stilte, maar het stuk tussen Ai-Ais en Aussenkehr sloeg echt alles. Weinig tot geen begroeiing en gedurende tachtig km geen enkel teken van leven. Gewoon niks. Zou het er zo uitzien op de maan...? 

Gelukkig zijn onze stops een stuk groener en dat biedt toch wel een fijne balans. Vandaag zijn we voor twee nachten neergestreken bij The Growcery Camp, een groene oase aan de oevers van de Oranjerivier, aan Zuid-Afrikaanse zijde. Vanavond en morgenavond kunnen we dus nog even naar de Namibische bergen kijken, om de overgang iets minder groot te maken. Tussendoor gaan we morgen een kayaktocht maken over de rivier.

Ook hier weer geen elektriciteit, noch internet, maar met Namibië aan de overkant van de rivier kunnen we wonderwel nog even gebruik maken van de Namibische simkaart met wat reserve-Mb's om tussendoor een reisverslagje te posten :-). Gelukkig wordt het gebrek aan elektriciteit hier niet gecompenseerd door zo'n ellendige dieselgenerator, zoals gisteren in Ai-Ais. Ik denk dat ik me wel driehonderd keer heb voorgenomen om er niet op te letten, maar ben er éénzelfde hoeveelheid keren in gefaald. Uiteindelijk was het een goede reden om een mooie wandeling te maken, een stukje de Fish River Canyon in , terwijl de jongens zich vermaakten in het warme zwembad. Even weg van de irritante, eten-stelende bavianen en de continue pokke-herrie van de generator. 'Gewoon' weer even alleen maar natuur, ganzen en wat klipspringers. Heerlijk. 

PS. Onze Zuid-Afrikaanse buren vroegen vanmorgen wat we aan het bakken waren; ze vonden het zo lekker ruiken. Het waren uiteraard wentelteefjes (bij hen bekend onder het beschaafdere 'french toast'), want ook in Ai-Ais bleek het net 'vers' gekochte brood zó oud dat ik me afvraag hoeveel je erbij moet drinken om niet te stikken in de kruimels. Gelukkig bieden eieren, houdbare melk en wat suiker en kaneel dan uitkomst. Plus een minneola / peer/ banaan / appel voor de vitamines uiteraard.
Ook zijn we de dag vaak begonnen met vruchtenyoghurt en all-bran-flakes. Ietwat te zoet naar mijn smaak, maar de jongens vonden dat uiteraard geen enkel punt.
Andere inmiddels befaamde gezinsrecepten zijn - naast een 'good old' bbq met roosterbroodjes /gepofte aardappels /aardappelpuree met maïs plus komkommer en tomaat - pasta 'Bolognese' met mini-courgettes, chorizo/salami en wat blikken 'braai-relish' (tomaten, uien en kruiden), linzen in tomatenpuree met gekookte wortels en de topfavoriet van de jongens: bonenschotel met (daar zijn ze weer) gebakken Russians en doperwtjes. Tja, koolhydraatarm werd wat lastig, maar buiten dat hebben we, ondanks de beperkte hoeveelheid verse groenten en fruit, iedere avond eigenlijk heel lekker en toch behoorlijk gezond gegeten. De dagelijkse glazen cola voor de jongens tellen niet mee: dat is op reis het 'medicijn' tegen zo ongeveer alles, leerden Paul en ik ooit in Tanzania. En bij die 'wijsheid' sluiten Teun en Luuc zich uiteraard graag aan!