Van Alajuela naar El Castillo

Slapen na een lange reis? Hoezo? Als je de koffie ruikt, de dierengeluiden hoort en het zonnetje ziet schijnen is daar echt geen enkele reden toe! Hup, onder de (koude!) douche en in de (luchtige!) kleren!
Al om 6.45 uur zijn de eerste dieren gespot en is de dierenbingo begonnen: een eekhoorn, n leguaan, vlinders, kolibri's en - Teun weet t heel zeker - TURKSE gieren. Freek Vonk is er niks bij.
We doen het even rustig aan en liggen pas om 8.00 uur in t zwembad ;-). Wat een goed begin van deze reis...
De jongens kunnen geen genoeg krijgen van het dierenspotten, en ik moet mijn best doen om ze ervan te overtuigen dat er op de volgende stop, in de jungle, nog veel meer zijn. Gelukkig lukt dat en zitten we om n uur of elf in de auto op weg naar La Fortuna waar we inkopen zullen doen.
Het wordt een geweldige rit, waarbij we alle weertypen tegenkomen, van stralende zon tot dichte mist. En jemig wat is het hier groen, zo prachtig. Onderweg besluiten we even te lunchen bij een soda. Ik had gelezen dat dit eenvoudige eettentjes zijn, maar deze dame schotelt ons een maaltijd en verse sappen voor waar we de rest van de dag en avond op door kunnen. Dat komt goed uit, zo blijkt later, als we de jacuzzi met uitzicht op het meer van Arenal ontdekken bij ons overnachtingsadres, Essence Arenal: hier blijven we graag n paar uurtjes zitten met onze net gekochte koude biertjes!
Als de wolken rond n uur of negen loslaten waar ze al uren mee dreigen, besluiten we onze kamers op te zoeken; we willen wel wakker blijven, maar het lukt gewoon niet meer.
De volgende ochtend om 6.00 uur zijn de vogels alweer wakker, en wij dus ook. Fijne wekker! We lummelen wat rond omdat we niet kunnen besluiten wat we willen doen. Eigenlijk niks, maar daar zijn we hier niet voor. We besluiten dat we 'natural hotsprings' willen zoeken, je zit hier tenslotte bij n vulkaan. Als ik de jongen van de hostel vraag naar de locatie van een gratis variant, omdat de meeste hotsprings in het bezit zijn van luxe resorts en wij echt geen 50 euro pp gaan betalen voor wat natuurlijk verwarmd water, komt hij met n fantastische tip: het Los Lagos Resort; veel goedkoper en superleuk voor de jongens, belooft hij. Paul en ik hadden eigenlijk wat meer avontuur gewild, maar bedenken dan dat we stiekem ook wel toe zijn aan een dagje relaxen. En dus stappen we in de auto om de dirtroad opnieuw te bedwingen en van La Castillo weer af te dalen naar La Fortuna, waarbij Teun en passant nog een boom-miereneter spot (ik zeg het vast verkeerd, maar onze bioloog in de dop wist m zelfs van vrij grote afstand te herkennen en benoemen, terwijl we met zeker 60 km per uur langsreden; ik had uiteraard nog nooit van het hele dier gehoord).
Als we bij het genoemde hotel, prachtig gelegen aan de voet van de vulkaan, arriveren, denken we eerst dat we fout zitten; de receptie is alleen al groter dan de hele hostel waar wij verblijven. Vinden we dit leuk?! Maar nog voor Paul en ik het samen bedacht hebben, zijn de jongens al foetsie, Teun voorop met de plattegrond van het complex (!) in zijn hand, in een paar minuten later terug te komen met de vraag of we voor het zwemmen eerst even de dierenverblijven kunnen bekijken...
Inmiddels zijn we een paar uur verder en kan ik zeggen: ja dit vinden we leuk! We zijn beland in een openlucht subtropisch zwemparadijs met glijbanen, die zijn verstopt tussen de tropische bloemen en planten, waar zo af en toe ineens een reusachtige leguaan uit tevoorschijn komt.
Kortom, een subtropisch zwemparadijs zoals een subtropisch zwemparadijs bedoeld is, zonder chloor en - misschien nog wel het allerbelangrijkste - zonder lawaai en gekrijs. De krijsende moeders die van hun kinderen van de glijbaan af moeten en dan ontdekken dat ze retesnel gaan, niet meegeteld. 3x raden wie daarin vandaag het record heeft gebroken...