Paradijselijk Cala Tuent

Dit familie-topteam heeft weer een familie-topdag gehad, dankzij de duidelijke taakverdeling, gisteravond al besproken tijdens ons fijne etentje bij Sol y Sombra, naast Soller Garden. 

Het beloofde vandaag een nog warmere en nog windstillere dag te worden dan gisteren, en gezien de fantastisch beschutte ligging van Puerto de Sollèr - op dagen als deze iets minder gunstig - maakten we vooraf een plan en taakverdeling. Dat luidde als volgt:

1. Schaduwrijke baai uitzoeken, wekkertje om half acht, met wake-up-service voor de jongens (taken Hester); 2. Waze ingesteld voor de hemelsbrede 7 km, wat er over de weg 44 bleken te zijn, vrijwel alles met haarspeldbochten, dus lekker scheuren,  - voor zover mogelijk met deze auto en gillende vrouw - (taken Paul); 3. lekker muziekje uitzoeken voor onderweg (taak Luuc) en 4. gruwelijke doch grappige scenario's bedenken onderweg (spontaan ontstane taak Teun). Ik zeg: topteam.

Eerlijk is eerlijk, om 8 uur tijdens het ontbijt zat de sfeer er nog niet zo lekker in, maar da's op zich ook niet heel vreemd als je a) puber bent, b) geen airco hebt in je houten kotje en c) het ook 's nachts een graadje of 27 is. Tja, ik zei het al: een beschutte ligging kan ook zeker nadelen hebben. Gelukkig beschikt onze auto wel over airco en bleken we er dus een uur over te moeten rijden; heerlijke afkoeltijd. 

Al snel werd er zowaar enthousiast gereageerd op de route, die ook echt wel weer fantastisch was. Vanuit Soller rijd je tegen een enorme puist van een berg op, terwijl je de stad beneden blijft zien. En eenmaal boven ga je een tunnel door, waarna je gelijk een blauw bergmeer ziet. Dat lag er op deze vroege ochtend zeer Insta-waardig bij, met een bijna perfecte spiegeling, dus dat waren al bonuspunten. Toen de heren op de achterbank vervolgens ontdekten dat we een zeer 'beroemde' weg gingen rijden (want: gezien in Top Gear en diverse autoreclames), werd de stemming al helemaal opperbest. Althans, bij de meeste passagiers. Het mag duidelijk zijn dat dit soort routes rijden nooit mijn hobby wordt, maar in dit geval werd ik wel blij van de opgetogen hoofden van mijn mede-gezinsleden èn wist ik wat het einddoel was: een prachtige Cala en een fantastisch lunchadres. De reis is in dat geval maar even ondergeschikt. Dat neemt niet weg dat je het ritje wel nog even moet door zien te komen, en aangezien bij iedere haarspeld-, en al helemáál bij de beroemde 'stropdas-bocht', de autocoureur in Paul meer werd aangewakkerd, was dat best een uitdaging. Laat ik het zo zeggen: van mijn familie moest ik het deze keer nìet hebben; de relaxte klanken van Michael Bublé hebben me erdoorheen gesleept. ;-)

Maargoed: Cala Tuent en Restaurant Es Vegeret waren iedere bocht driedubbeldwars waard: wat een prachtplek en wat hebben we weer koninklijk zitten lunchen. Weliswaar pas om half vier, omdat alle mensen met een boot ons voor waren, maar dat kon onze pret absoluut niet drukken. Dat is overigens ook weer een voordeel van een stevig ontbijt in combinatie met hoge temperaturen: je doet het er een stuk langer op. Als je tenminste onderweg geen 'barfje' hoeft te doen, zoals Teun vaak bijna. Maar bijna is niet helemaal en met onze koeltas vol ijsblokken, koud drinken was het zeer goed in deze schaduwrijke, kwallenvrije, en snorkel-genieke baai! Had ik al gezegd wat een topdag het was?