Overweldigend

Zondag 31 juli, 6.00 uur. Niet dat het mogelijk is om de natuur hier in één woord te omschrijven, maar als ik zou moeten kiezen, dan zou het op dit moment 'overweldigend' zijn. De aanblik van verschillende dieren hebben al vaker geleid tot tranen, bij verschillende van ons. En  vandaag, tijdens de rivercruise op de Chobe rivier, liepen ze weer over mijn wangen: tranen van ontroering over zoveel moois, en van geluk, dat we hier getuige van mogen zijn. Volgens onze schipper kan het nog véél mooier, als er in september letterlijk tienduizenden dieren op de oevers en eilanden staan, maar voor ons is het nu al zo fantastisch.

En overweldigend dus. Want hoe we ook proberen om het rustig aan te doen, het komt gewoon op ons af. En binnen.

Na een rustige ochtend op de camping en wat boodschappen in Kasane, reden we rond half twaalf het park in. Nog steeds een aparte aanduiding, want het betekent alleen maar dat in dat stuk niet gebouwd en gejaagd mag worden. Niet dat er ergens een hek staat of zo. Zelfs niet rondom de picknickplek, ondanks dat er gisteren een paar honderd meter verderop een groep van twaalf leeuwen lag. Wij zagen er uiteindelijk zeven, waarvan er één, de jongste van het stel, uitgebreid lag te knagen aan een karkas. Onverstoorbaar, niet onder de indruk van auto's of klikkende camera's.
Veel tijd om er bij te blijven hadden we helaas niet, want ze lagen nogal in een uithoek van het park en we hadden een afspraak voor de boottocht.
Dankzij het scherpe observatievermogen van Paul vonden we op de valreep nog wel het mannetje, dat op enige afstand voor dood onder een boom lag. Schijn bedriegt; leeuwen kunnen onbezorgd slapen, zelfs als bedekt zijn met honderden vliegen, zo zagen we gisteren.
Naast die leeuwen zagen we ook weer talloze giraffen, olifanten, krokodillen, kudus, impala's en allerlei soorten vogels.
En dat allemaal in het decor van de groene beddingen en eilanden van de Chobe rivier.
Een absoluut uniek stuk natuur, waar wij helaas wel iets te snel doorheen moesten rijden om het ook vanaf het water te kunnen bekijken. Maar topcoureur Paul flikte het, ondanks het dikke zand en het enorme aantal olifanten, die soms ineens wel erg dicht bij het zandpad blijken te staan. Blijft spannend!

Kortom: wie dacht dat we ons hier zouden vervelen met 'alleen maar' dieren kijken, heeft het mis. Allesbehalve. Die klok lijkt hier sneller te tikken en planning blijft een dingetje deze vakantie. Net als we een beetje in de vertraging gaan, worden we om de één of andere reden wel weer tot versnelling uitgedaagd. Ondanks het vroege opstaan (vanmorgen wederom voor zessen klaarwakker) komen we nog steeds tijd tekort en ben ik pas halverwege mijn boek.
Ook het spelletje kaarten waar we gisteravond aan begonnen, is niet af. Al had dat meer te maken met de kou. Dat weerhoudt me er nu ook weer van om mijn warme slaapzak te verlaten, ondanks dat de 'donkey' (bush-boiler) al voor ons is opgestookt. Ik zou dus een warme douche kunnen nemen, maar nu eerst nog maar even mijmeren, en alle indrukken van de afgelopen twee dagen voorbij laten komen.