Van Uvita naar Paraïso/Orosi

Na nog anderhalve heerlijke dag in Uvita (met we onder meer een prachtige walvis- en dolfijnensafari waarbij we gelukkig veel zagen (als 'troost' voor Paul die niet kon duiken bij Cãno Island omdat er geen andere geïnteresseerden waren), was het alweer tijd om door te reizen naar het volgende adres: El Salto Ecolodge, als tussenstop naar de andere, Caraïbische, kust. We hadden slechts 161 km voor de boeg, dus appeltje eitje zou je denken. Ehm nou nee...! Ondanks onze eerdere ervaringen hadden we het toch weer onderschat; 'even' een bergkam oversteken doe je niet in twee uurtjes, zeker niet als je trouwe autootje het bijna niet trekt om een uur lang steil omhoog te rijden, wat overigens ook gold voor een flink aantal vrachtwagentjes die we onderweg tegenkwamen. Op sommige stukken reden we 10 km per uur :-). En natuurlijk hadden we óók wel kunnen bedenken dat het in dorpjes die namen als 'Alaska' en 'Everest' hebben niet zo warm zou zijn als aan de kust, waar de kamer met de airco op 25 graden aanvoelde als een koelcel. Maar dat het kwik in een half uur tijd zou zakken van 31 naar 13 graden en we binnen 'no time' in mist en regen reden, hadden we nou ook weer niet verwacht. En dus renden we tijdens een tankstop als n stel supertoeristen in korte broek en op slippertjes bibberend naar de wc, meewarig aangestaard door de in spijkerbroek en sweaters geklede mensen die hun hersens níet in vakantiestand hadden laten staan voor ze op pad gingen...
Maar ach, we kwamen er, en het was nog net licht genoeg om 10 minuten verdwaasd te staan staren naar het adembenemende uitzicht op de Orosi-vallei. Wow. Eerlijk is eerlijk, het is best intensief om zo rond te reizen en op veertien verschillende plekken te overnachten. Maar toch: wat ben ik blij dat we het zo doen en zoveel verschillende kanten van dit waanzinnig mooie land zien. En tegelijk heel dat we nog vijf dagen strand voor de boeg hebben, en dat iedereen zegt dat het zo ontzettend mooi is bij Cahuita. Fijn vooruitzicht!