Vakantie op reis

Vakantie vieren is net even anders dan op reis zijn. Ik bedoel: het is allebei fijn en het werkt allebei heel goed om je hoofd leeg te maken, maar toch is er een verschil. Op de camping in Spanje zijn we op vakantie, hier zijn we op reis.

Het wordt een beetje verwarrend als je vakantie viert op reis, in een dorpje dat ze op Griekenland willen laten lijken, inclusief zo'n witte molen op de berg en een 'club Mykonos'.

Geen idee of het daaraan ligt, maar iets klopt er niet. De afgelopen dagen hoefden we even nergens heen en hadden we geen dagprogramma. Klinkt heerlijk, maar als je al een paar weken in een lekker ritme zit, is dat wel even omschakelen. Althans voor mij. En als dan nèt 15 graden te koud is (althans naar mijn maatstaven) om met een boek op het strand te ploffen en er in de omgeving niet bar veel te doen is; wat doe je dan? Toch maar weer een rondje rijden met de auto, een bezoekje aan het (overigens prachtig opgezette) West Coast Fossil Park, even kijken of we walvissen kunnen spotten (helaas) en een gezellig kletspraatje aanknopen met wat streetwise jochies die aan het 'straatracen' zijn in hun zelfgeknutselde 'bakkies' (Afrikaans voor auto, leerde Paul vanmorgen bij de garage).

Op zich een leuke dag, maar toch kriebelt er iets. Het matcht denk ik gewoon niet met het eerdere verloop van deze vakantie, eh reis: ineens wakker worden in een appartement zonder de zon te zien opkomen en 's avonds voor de tv met patatjes uit de oven zonder sterren boven je hoofd.

Ik verlang vooral terug naar dat laatste, merk ik nu ik dit opschrijf. Of je het nu vakantie noemt of op reis, ik wil graag in of dichtbij de natuur zijn, lekker buiten, fijn kamperen. Gelukkig kan dat, want bij onze volgende stop slapen we weer twee nachten in ons daktentje. Waarschijnlijk piep ik morgenochtend wel anders, als ik wakker word en met 2 graden Celcius het aluminium laddertje afklim (koude handen gegarandeerd). Maar hopelijk voelt dat dan toch meer als vakantie...