Een dag vol verrassingen...

Wat is het toch fantastisch om zo rond te reizen. Iedere dag zit weer vol verrassingen. En wie dacht dat ik door het lezen van de vele reisverhalen en het bekijken van de vele vele YouTube-filmpjes alles al wel zou hebben gezien, die had het mis. Alles is nieuw, ik herken bijna niks. Nou ja, op slot Duwisib gisteren na dan. En dan nog: het zelf ervaren is natuurlijk op geen enkele manier te vergelijken met iets op een beeldscherm zien.

We hebben er bewust voor gekozen om per dag relatief kleine afstanden te rijden. Met de nadruk op relatief, want we zijn iedere dag toch op z'n minst zo'n twee à drie uur 'en route'. En onderweg is het dus altijd weer anders dan je vooraf dacht. Zo was het landschap vandaag best mooi, maar niet te vergelijken met hoe schitterend we het gisteren vonden. Terwijl de D707 toch in de reisgidsen wordt beschreven als één van de mooiste routes van het land.

Ook reden we na een paar uur toeren nietsvermoedend 'Aus' in, met de verwachting dat de lunch vast weer zou bestaan uit een appel, wat koekjes en een paar handjes chips . Ook mis. Want laat het 'Bahnhof Hotel' nou net een prachtig terras hebben en de meest uitgebreide lunchkaart die we in het hele land zijn tegengekomen. Een stadje van niks, maar sjémig wat hebben we gesmuld.

Datzelfde gold ook voor de asfaltweg van Aus naar onze volgende stop: de Alte Kalkhofen Lodge. Één kaarsrechte streep pikzwart asfalt, schijnbaar oneindig richting de afgeplatte bergen aan de horizon. Zo stellen we ons voor dat Texas of Colorado eruit moet zien... 

En dan die stop zelf. Al zouden we hier een upgrade hebben gekregen, dan hadden we 'm niet gewild. De drie campingplaatsen op 100 meter van de lodge zijn echt geweldig, ieder met een eigen golfplaten huisje met sanitair en genoeg ouwe meuk voor een serieus brocante-sfeertje. Het decor in het Wilde Westen-deel van Disneyland is er niks bij. Maar dan dus gewoon echt: met overal stukjes glas (tja,wat moet je er anders mee) en roestige herinneringen aan lang vervlogen tijden. Ook dit is dus Namibië; we vallen van de ene verbazing in de andere...

Maar daar was het nog niet mee gedaan. Want de eigenaar van deze prachtige lodge heeft ook nog eens een hele bijzondere botanische verzameling met woestijnplanten, en dan met name Lithops, oftewel: flowering stones. Toen ik dit aan de jongens vertelde, werd er eerst héél hard 'kangaroe' geroepen, waarna ik ze met een flinke schop die kas in joeg. En vervolgens waren ze toch wel danig onder de indruk. Eigenlijk zijn we meer van de wilde dieren, maar deze bijzondere planten waren misschien wel de grootste verrassing van de dag!

PS. Paul kwam net met het laatste nieuws. Het weerbericht. Het. wordt. vannacht. 0. graden. Eeeh, wat zei ik ook alweer over die upgrade?!