Beestenboel @Etosha

19 juli 2019 - Namutoni, Namibië

Etosha: wàt een bijzonder gebied. Zo op het eerste gezicht lijkt het alleen maar een dorre, droge vlakte met veel dode bomen en wat lage doornige struikjes. Tot je beter gaat kijken.... of eigenlijk: dat is niet eens nodig. 'Tot je even stilstaat' is misschien een betere omschrijving. Want dan zie je onmiddellijk hoeveel dieren erin slagen te overleven in deze desolate omgeving: véél meer dan wij hadden durven dromen!

Vandaag was onze opstart een beetje traag; we reden om 10 uur van de camping af. Iets met vakantieritme en kououououd in de ochtend; we kunnen er gewoon niet zo goed aan wennen. De beste uren voor een safari waren in theorie dus al voorbij, maar soit, we gingen gewoon lekker even een stukkie rijden. We waren echter nog km onderweg toen we twee autootjes langs de kant zagen staan. Misschien een olifant of een giraf? Of die leeuwin van gisteren? Nee!!! Veel beter! Vier hongerige cheetas, op zoek naar een prooi. Wow. Tja, dan is je dag in safari-opzicht gewoon eigenlijk al compleet. Dus toen de cheetas na wat rondwandelen even onder een boom gingen liggen en alle safarit-autootjes het voor gezien hielden ("En dóór!"), was dat voor ons precies goed. ("En blijf!") Lekker rustig. Samen met nog één andere auto stonden we daar. Ruim anderhalf uur. En in die tijd hebben we ons geen moment verveeld. Steeds als er dieren naar de drinkplaats kwamen, werd alles en iedereen alert; zowel de cheetas als wij. Tot twee keer aan toe werd er door de dames een serieuze poging gedaan een maaltje bij elkaar te jagen, maar cheetas zijn niet zulke strategische jagers als leeuwen, dus dat mislukte. Onvoldoende open vlakte... Om bij te komen van al dat gesprint moest er tussendoor natuurlijk even gedronken worden, en daarna nog even gestoeid. Om vervolgens weer terug te sjokken naar de schaduw, in afwachting van het volgende potentiële slachtoffer, zodat het allemaal nog een keer van voren af aan kon beginnen: het opstaan, het sluipen, het inhouden, de volle sprint. Echt zo spannend! En wij zaten gewoon eerste rang in een verre van uitverkocht theater. Gewoon live, voor ons neus! Echt fantastisch.

Al die adrenaline maakt natuurlijk hongerig, dus na afloop van de tweede mislukte jaagpoging besloten ook wij maar eens op 'jacht' te gaan naar wat eten. Een stuk minder spannend en 'n stuk minder vermoeiend dan die van de cheetas: binnen een half uur zat de lunch erin en konden we vol gas op zoek naar méér... lekkere verslavende combi, die dopamine en adrenaline: kom maar door met die beesten!

Spannender wordt dit verhaal helaas niet: ook die waren snel gevonden. Een grote groep olifanten met heeeeele kleintjes, zebra' s, giraffen, kudo's, oryxen, nog een olifant. O ja, en om het af te toppen nog even 2 extra cheetas (nee, niet dezelfden!) En vijf minuten voor zonsondergang nog even 14 (!) giraffen.  Bizar. 

En het mooiste is: morgen weer een dag! Hier kunnen we wel aan wennen....

6 Reacties

  1. Henk & Wil:
    19 juli 2019
    WOW, wat een leuke & spannende dag weer ! Wat zullen jullie genieten 😘
  2. Vennik:
    19 juli 2019
    Net als in de film. 😘
  3. Miriam:
    20 juli 2019
    👌🏻Ik heb er beelden bij. ❤️
  4. Peter:
    20 juli 2019
    Voor mij nog een droomreis (‘op de bucketlist’j maar zo is het toch net of we er zelf ook zijn .... genieten hoor,
  5. Tillie Visser:
    21 juli 2019
    Jullie maken toch wel wat mee, op safari erg leuke verhalen.
    Wij gaan vrijdag as met de oudjes ook op safari maar dan door de sloten van Holysloot naar Broek in Waterland, we zullen dan wel eenden en dat soort spul zien misschien een verdwaalde ooievaar uit Watergang en wat koeien en paardjes maar dat is het dan wel. Veel plezier en hopelijk kan Luuk ook binnenkort zijn slaapzak in gebruik nemen. Groet Tillie en Auke
  6. Hester:
    22 juli 2019
    Ook leuk!