African Sky

11 augustus 2022 - Rakops, Botswana

Wat we straks het meeste zouden missen aan Botswana en weer het meeste zouden waarderen in Nederland, vroeg Luuc ons vanmiddag, aan de rand van de Boteti River, met honderden (!) zebra's en gnoes om ons heen, een wolk van meer dan vijftig gieren in thermiek boven ons hoofd en een stuk of twaalf badderende olifanten rechts in de verte. De stilte was compleet, je hoorde alleen het suizen van de vleugels van de gieren en af en toe het hoge gebalk de zebra's. Het perfecte plaatje.

De vraag kwam op een logisch moment, twee uur nadat we bij de afslag naar het zuiden onze terugreis naar Johannesburg inluidden. Een terugreis van weliswaar negen dagen, met nog een aantal hopelijk toffe stops, maar toch...

Het antwoord was niet zo makkelijk te geven. Wat mij betreft zijn er veel verschillende dingen die ik van hier ga missen en thuis ga waarderen. Maar het meest? Om met het laatste te beginnen, kijk ik er natuurlijk naar uit om vrienden en familie weer dichtbij te hebben. Daarnaast scoren ook comfort en gemak hoog. Gisteren in Maun, toen we één
nachtje in een hotel sliepen (Maun Lodge),
was het fijn om weer even stofvrij te zijn, in een gewoon bed te slapen en echt lekker warm te kunnen douchen. Ook kijk ik erg uit naar weer meer gezond eten, wandelen en sporten. Natuurlijk is hier groente te koop, maar het aanbod is beperkt, evenals mijn vermogen om op de gasbrander smaakvolle gerechten te maken met groene, witte of rode kool. Uit gemak kies ik toch steeds voor de Boswaanse wortelen, kleine courgetjes, tomaat, ui, prei en af en toe een komkommer. Dat, in combinatie met blikgroenten, bonen, curry's en/of tomatensaus, is wat ons betreft een prima assortiment, maar ik voelde me toch gezonder met mijn voedingspatroon in Nederland. Tja, en wandelingen maken of hardlopen is hier ook nog niet erg gelukt. Sorry Huub ;-).
Best een lijstje, en tegelijkertijd konden we allevier met gemak héél veel dingen opnoemen die we van hier gaan missen. Met stip op één de luchten en de sterren, op de voet gevolgd door de ruimte, het tempo (al was dat in de eerste weken wel weer even wennen), de natuur, de dieren, de geur van houtvuurtjes, de kampvuren, de stilte, enz.,enz. In mijn lijstje stonden ook de kletspraatjes met mensen hier, al werd dat weggehoond; ik heb mijn hand overspeeld door een aantal keer een lange lift aan te bieden aan mensen die amper een woord Engels spraken. Daar drie kwartier mee in de auto zitten terwijl ik op allerlei manieren toch probeerde te communiceren, vonden de jongens echt het toppunt van ongemak.
Jammer dan, hier speel ik mijn veto-kaart, als je met zoiets simpels als een lift mensen zo blij kunt maken en ondanks de taalbarriere toch weer nieuwe dingen leert, is dat ongemak bijzaak vind ik. Jammergenoeg voor mij blijft het qua conversatie hangen op het niveau van kleine weetjes, zoals dat mensen hier olifant schijnen te eten. Maar mijn tegenvraag / grapje hoe lang ze er dan wel niet mee doen, werd niet begrepen ;-).

Qua lucht hadden we gisteren weer een bijzondere. Na een spannende oversteek van de Boteti-rivier (de pont/brug van de heenweg
was uit de vaart omdat het ondiep genoeg zou zijn, maar dat dingetje met therorie en praktijk hebben we altijd in ons achterhoofd), reden we ruim voor zonsondergang naar Rakops, onze laatste stop voor de Kalahari.
Gek genoeg was de zon ver boven de horizon al vuurrood. Stof, dachten wij. Het bleek rook van een brand heel ver in de verte, waardoor de horizon op een andere manier rood kleurde dan we gewend zijn. Maar even goed informeren wat er aan de hand is, voordat we verder rijden.

Ook na zonsondergang bleven we ons verbazen. De maan is inmiddels bijna vol, en dat geeft zoveel licht dat we letterlijk bij maanlicht konden kaarten. Luuc had al ergens gelezen dat het soms mogelijk is om kleuren te zien in het maanlicht, dat was dus gisteren zo. Ik ben geslaagd voor de kleurentest met een grijze en blauwe toilettas. Onwerkelijk. We hopen op een volledig volle maan morgen of overmorgen, dat zou in Deception Pan helemaal geweldig zijn.

Nou, we gaan aan de bak. Water tanken, hout inslaan en dan voor voor de laatste keer wildkamperen; weliswaar op een (dure) campingplek, maar deze keer zonder een enkele voorziening. Teun vindt t belachelijk, zoveel geld betalen als er niet eens een wc is, Paul en ik hebben het er graag voor over.

Foto’s

5 Reacties

  1. Liesbeth:
    11 augustus 2022
    Mooi verwoord Hester en wat maken jullie een prachtige reis met de jongens. Waardevol.
  2. Hester:
    15 augustus 2022
    Absoluut Liesbeth! Echt een andere wereld....
  3. Henk & Wil:
    11 augustus 2022
    Weer een heerlijk reisverslag!
    Prachtig verwoord die ondergaande zon en opkomende & stralende maan 🌞🌓🌕
  4. Hester:
    15 augustus 2022
    Dankjewel ♡☆
  5. Henk & Wil:
    15 augustus 2022
    Dit hebben jullie zooooo verdiend
    🍀😍😍😍😍🍀